Sabaha karşı beş

Çok fazla oynuyorum duygularımla. Tekmeleyip duruyorum hayallerimi. Çok çabuk düşüyorum artık koşarken. Üstelik üstüne düştüğüm taşlar benden özür dilemiyor. Kendimi anlamam o kadar zor ki. Hiç denemiyorum bile artık. Bu aralar diğer duygularım fedakar bir halde kendilerinden vazgeçmiş, sadece mutluluğum için emek veriyorlar. Daha doğrusu savaşıyorlar. Yine de mutluluklarım biraz yarım, hiçbir kahkaham tam değil. Herkes eski halimi özlemiş. Sanırım ben bile özledim. Şimdiki ben bana bile çok yabancı, belkide biraz hastalandım sadece. Eskiden gülüşlerime hüzün gizlemezdim, dostlarım gözlerimden anlardı her şeyi. Şimdi ise her şey bende saklı, hepsi oyunculuğuma kalmış. Yine gerçeklerin aklıma hücum ettiği saatlerdeyim, göz kapaklarım direniyor ışığa karşı. Aslında halimde kalmadı geceyi uzatıp insanlardan kaçacak kadar. Neyse, yine sabah olmak üzere. Saat aylardır "sabaha karşı beş".