Bir zamanlar bende küçüktüm

Küçüktüm. Büyüyüp adam olmak babamdan taklit ettiğim bir şeydi. Dileklerimi saatlerce küçük kağıtlara sığdırmaya çalışırdım masum çocukluğumun gölgesinde dinlensinler diye. Hayallerimin soundtrack albümünü çıkartırdım, daha yaşanmamış kötü gecelerimi aydınlatsın diye. Aslında hayallerim bile hayaletti ama masumdum işte. Rüzgar lodos eserdi, saçlarımdan yapraklar dökülürdü. Gülümsemem yeterdi her şeye. Geceyle anlaşıp buluşurdum hep. Kimle buluştuğumu bilmeden. Çocukluğumu anlatıyorum işte, belki bütün bu çığlıklarımı duyarda hayat vazgeçer benden diye. Üzüldüm bazen, o kadar varken yok oldum. Geçecek, dileklerim sadece kelime olmasın dedim. Her bunu dediğimde hayat benden bir bir aldı. Hep bana çocukluğumu hatırlattı. Bırak rahat nefes alayım dedim. Bunu her dediğimde kafeslere kapattı. Yine yalnız hissettiğim bir gün. Sigaram var kibritim bitmiş. Çok içmişim sarhoş değilim. Odanın içinde kaybolmuş, çoraplarıma sığmak istiyorum. İstemeden yaşayışımı hatırlıyorum. Bir köşeye terk edilmiş olabilirim. Belki bu zaman diliminde de olmayabilirim. Bir şarkı çalıp gerçeği hatırlayayım.