Kedi

Sigaramın dumanı farklı bir biçimde süzülüyor bu gece. Dumanla beraber bir yolculuğa çıkıyorum, belki onunla beraber havaya karışıp yok olurum diye. Şarkılar bile gülüyor bu gece bana, duyuyorum. Benden kopanları onların gülüşüne ekliyorum. Bana hazırladıkları sokaklardan dinliyorum onları. Biraz ileride bir kedi görüyorum sokakta. Biraz dikkatli bakınca adımı söylüyormuş gibi geliyor. Onun gözlerinden bakınca dünya, renkli renkli bir ipte sallanıyor. Gözlerimi veriyorum ona, işte o zaman gözlükleri düşüyor. Baktığı zaman dünya, bir adam tarafından sadece siyah beyaz bir beşikte sallanıyor. Gezegende ışık bulamadığı için gözlerini kapatmayı tercih ediyor. Tekrar gözlerini açtığında kitaplar görüyor ortalarından başlanmış, başlangıç sayfalarının çoğu yok. Belli ki koparılmışlar. Okunmuş sayfalardan bir merdiven gel diyorum kediye; sana göstermem gereken bir şey var. Çocukluğum beliriveriyor birden ve baktığında dünyanın içindekilerden daha vicdanlı olduğunu anlıyor. Gözlerini tekrar kapattığında içimdeki saat sesini duyuyor, açtığında ise zaman dolmuş her şey bitmiş artık. Daha güzel olansa sona ermiş uykusuzluğum oluyor.