Yeni baştan

Belki hiç hakim değilim kalemime, ama en azından neyi düşündüğümü biliyorum. Sanki hayatımı 16 sene geri almışlar gibi. Hani keşke hayatın bir replay tuşu olsun deriz ya böyle bir şey o. Lanet bir kısır döngü, istesen de istemesen de her şey yine sarpa sarıyor. Bütün kötü yönümü muaf tutuyorum her geceden. Bekletiyorum, istifliyorum. Öyle dar ve puslu bir zamanda çıkaracağım ki onu; ne hayat, ne ölüm karşı koyabilecek. Tanrı bile kin güdüyor bana ve ben şükretmiyorum verdiklerine. Ağlayacağım, kanayacağım, öleceğim ve tanrı kılını bile kıpırdatmayacak. Çayım bitmeden geliyor ya yine sabah; öyle nefret ediyorum ki. Doğru değil bu. Gerçi benim doğrularım yok. Çünkü her gecenin bitişinde tekrar uyanıyorum yeni bir hayata daha. Bir önceki geceyi hatırlamadan, unutuyorum ben. Özür diliyorum sadece. Sanki hayat gidişimi bekliyor gibi. Öyle bir bakıyor ki; kalırsam günaha girecekmişim gibi. Kimsede görmedim böyle bir bakışı. Ne kızıyor, ne bir şey söylüyor. Öylece bakıyor ve büyük bir ağrı bırakıyor kafamın içinde. Sigaram bile fayda etmiyor buna, gerisini sen düşün.