Elbet...

Korkuyorum bazen daldığım derinliklerden. Öyle bir yalnızlık ki getirisi bu açılmanın… Kimseyi göremiyorum yüzdükçe, sahil iyice çıkıyor görüş alanımdan. İşte o noktada merak ediyorum, yanıma botuyla yanaşıp can simidi atacak bir dost var mıdır? Biri benimle dalıp, benimle çıkar mı su yüzüne? Ve vurgun yemeden yeniden nefes alabilir mi ciğerlerimiz? En kötüsü de o derinliklere daldığım anlarda birinin bana sahilden seslenmesi. Öyle çekilmez öyle yapay görünüyor ki o zaman dünya gözüme. Ne diyeceğimi, ne yapacağımı şaşırıyorum. Keşke bir fenere rastlasam… Ve sözüm benim gibi derinlere bağlananlara; Elbet bir gün vururuz kıyıya diğerlerinin arasına…